Witraż Ostrej Bramy

Otwarty witraż Ostrej Bramy

Na  ustach spieczonych słońca żary

Ciężary leżą -  nasze kramy

Złożone u stóp jako ofiary

W oczach szkli się obraz wieczysty

I gołąb z dachu dary szacuje

Na skroni pot zwisa perlisty

Spadając kroplą ołtarz całuje

Na ścianie oznaki ocaleń

Vota świecą doznaną wdzięcznością

Z dziedzin minionych  pokoleń

Szepcą wiarą z cudowną możnością

Słońcem witraż w barwę ujęty

Niesie w światło niebiańskich przezroczy

Pijąc nektar czysty i święty

Ożywia skrzydła przeciera oczy