„Wypłyń na głębię”

Ludzie stoją na brzegu morza w świetle słońca

„Wypłyń na głębię!” - słowa dolatują z oddali

Światło tajemne przenika jak darczyńca

Dla ducha czy zaufa i da się ponieść fali

Czyż to być może? Jak w Siloe ferment wody

Ruszyli w pław w sportowym akordzie ramion crawli

Jakby w skrzydła uchwycili lotne metody

Goniąc woal nieba rozwiany w błękicie tafli

Zdziwiony obrotem spraw śledzę z drżeniem serca

Jak tysiące czerepów z oddali do mnie przemawia

Każdym uczynkiem w plusku wodnego kobierca

Jak każdą radością osiągnięty cel wsławia

Niespodzianie plusk fali przyniósł słowa w debacie

Teraz dźwięczały nietypowo – miały zew łączy

Chciały bym żwawo opuścił ziemskie połacie

Nie lękał się i oddał się rozjaśnionej pieczy