Martynka zuch dziewczynka

Szybko urosła nasza Martynka…

Mała z niej trzpiotka i zuch dziewczynka.

Wszędzie jej pełno, wciąż dokazuje,

Niewielu chłopców jej dorównuje.

Na buzi uśmiech jej ciągle gości,

Czym nam przynosi dużo radości.

Wystarczy tylko na nią popatrzyć,

By w mig zrozumieć, co dla nas znaczy.

Zawsze odważna, nigdy nie płacze.

Śpiewa wesoło, jak ping-pong skacze.

Ale pomagać też lubi w domu.

Krzywdy nie robi nigdy nikomu.

Z dziećmi się zgodnie potrafi bawić...

Trochę coś popsuć, trochę naprawić.

Nikt jej nie może w kaszę nadmuchać,

Zaraz się wścieka, zła jest jak mucha.

Co brat Marcelek zrobić potrafi,

Musi i ona, by się nie trapić.

Zawsze do niego chce być podobna.

Chociaż jest młodsza i bardzo drobna.

Chętnie się uczy — „mówić po polska”,

Bo ją ciekawi — „gdzie mieszka Polska”.

Jak opanuje polskie czytanie,

Babcine bajki też będzie w stanie.

* Rysunek 6-cio latki.