A ja znów boję się spać sama 

i nawet miś pluszowy nie pomaga. 

Czuję - znów zbliża się totalna drama. 

Niech ktoś pomoże! Błagam! Błagam! 

No boję się i koniec, kropka. 

Obłędny lęk paraliżuje mnie. 

Więc może by tak kojącego czopka 

albo nasenne duże draże dwie? 

Przewracam się - na bok, na wznak, 

podwijam kołderki ciepłej rogi. 

A snu jak było brak, tak ciągle brak. 

Gdzie żeś się podział relaksie błogi?

Na wpół dopity kubek z mlekiem.

Fuj! Lepiej by było napić się rieslinga. 

Straszne! Od kiedy stałam się człowiekiem, 

którego nie usypia nawet „Fragile” Stinga? 

Liczyć zaczynam baranów łby zawzięcie, 

z poduszki, pod głowę, zwijam miękki wałek. 

Niestety… zniknąć uparcie nie chce z mej pamięci, 

że jutro praca. Jutro poniedziałek!