Stągwie

Stągwie stoją w kącie nie zaproszone na gody

Spragnione jękiem kołaczą przykryte deklami

Czekają szczerymi ustami na wiadro wody

Weselnicy nie martwią się takimi sprawami

Może  ktoś  dostrzeże i ugasi ich pragnienie

I gdyby nie serdeczna prośba Matki u Syna

Zapewne by nie nastąpiło przeistoczenie

I okrzyk weselników z  obfitości wina

A podnosząc kielich wi­dzia­łem stągwie w oddali

Czekające na radosne wiadro wody żywej

I zrozumiałem że wzbudzona nadzieja w gali

Może ocalić wbrew znieczulicy uporczywej