Naga proza literackiego życia w przestrzeni góra-dół: nad moim lirycznego "ja" białym sufitem (który jest jednocześnie podłogą pani Marysi) tłuką się ostatnie akordy koncertu powitalnego - wraz z piersiami kurczaka - co zresztą wcale nie przeszkadza Poecie piętro niżej ni zazdrościć dzieciom, ni cicho skrobać kolejne wersy.

Każda pszczoła ma swój własny minikawałeczek plastra miodu

Przemoc w rodzinie - w całym tym dziwowisku - (patrz nagłówki) jest od kolebki wpisana w codzienną krew na naszych - tak kryształowo czystych - talerzach.

"Jaki kamień, taki cios - nie dziwi nic!"

Trotsiga-a jej pierogi, wszelakiej maści, ech a przecież to nie o tym...
Dzięki za ślad.
Emilia-jaka rodzina, taki obiad-nie dziwi nic!
Pozdrawiam.

Tam gdzie przemoc domowa, dobrze jak sąsiad reaguje i niesie pomoc, a nie tylko słucha... Ja tam mam.

MichalszkaKCz
dziękuję za ślad.

O przemocy w rodzinie

(patrz tekst i tytuły)

można (??)

- jak to widzimy -

nawet lirycznie żartować

TYMCZASEM

według /zgłoszonych/ danych Centrum Praw Kobiet

OKOŁO 800 T Y S I Ę C Y /dorosłych/ POLEK

z polskich miast i wsi

doświadcza różnych form fizycznej i/lub psychicznej przemocy domowej

R O C Z N I E

Jeżeli każda z tych maltretowanych pań ma /statystycznie/ jedno-dwoje dzieci

- to w tym chrześcijańskim świecie mamy -

policzmy z kalkulatorem w ręku

3 x 800.000 = ??

tyle piekieł w polskich 4 ścianach

Co z tym robi Unia Europejska

/w której jesteśmy od blisko 20 lat/

?

Co robi nasze państwo?

Co samorządowcy?

Co Kościół?

Dwa z kawałem miliony Polaków w 3. tysiącleciu po Chrystusie w sercu kulturalnej Europy żyje jak za Kaliguli

/tak, tego samego, co to z własnego konia zrobił senatora/