Cmentarne drzewa NIE MOGĄ być skamieniałe z tego choćby powodu, że

1. każdego roku wypuszczają kolejne gałązki oraz zakwitają;
2. ptaki śpiewające i nieśpiewające wiją w nich swoje gniazda;
3. wiewióreczki wyprowadzają swoje coroczne mioty

Cmentarne drzewa NIE MOGĄ także być rachityczne z tej choćby przyczyny, że

a) karmią się słońcem, wodą i CO2;
b) żywią się naszymi ciałami.

Matka Ziemia zaś nie może być hańbiona bez końca powolnym gniciem naszych ciał tylko dlatego chociażby, że to my Ją hańbimy na wszelkie możliwe i niemożliwe sposoby

- np. rabunkowo eksploatując wszystkie jej zasoby bez oglądania się na prawa Boskie i nieboskie;
- np. zasyfiając odpadami komunalnymi, ściekami i wyziewami wszystkie wody, niebo nad głowami, glob nasz cały i stratosferę.

Nie drzewa, i nie matka ziemia (patrz patent użyty w wierszu) są źródłem tej cmentarnej trwogi

Trzeba nam - po raz kolejny - zredefiniować pojęcia sacrum et profanum (patrz nagłówek)