Skorupa

Ponieważ rak rośnie, musi raz do roku zrzucać skorupę.

Gdy nadchodzi czas linienia, skorupiak szuka ustronnego miejsca. Pod starą skorupą powstaje nowa. Podczas fazy odnawiania skorupy rak jest bezbronny, ponieważ nie ma pancerza, który by go chronił. Wykorzystuje korzenie drzew, kamienie, pod którymi się skrywa przed ewentualnymi zagrożeniami, aż do czasu stwardnienia nowej skorupy. Teraz już może wypłynąć na otwartą przestrzeń.

Podczas zawirowań w życiu Adama i Ewy, kiedy odkryli swoją nagość, skryli się w krzakach i zrobili sobie przepaski. Nie rozumieli tego, co się im przytrafiło, bo nie znali wartości zdrowia. I tak, jak syn marnotrawny myśleli, że szczęście znajdą bez opieki dawcy swego życia. My także lękamy się nagości, lękamy się ją ukazywać innym, gdyż to świadczy o naszej słabości, bo doświadczanie tego stanu, jest odkrywaniem pewnego tabu w sobie. Dziecko rodzi się nagie i ze swoją nagością tuli się w ramiona matki i ojca, gdzie rozwija się bezpiecznie. Jednakże istnieje nagość wewnętrzna, która odkrywa nasze grzechy i lękamy się do nich przyznać, gdyż musimy ponieść konsekwencje swego postępowania.   W rzeczywistości Bóg pragnie, byśmy odkrywali swoje dziecięctwo Boże, byśmy w odpowiednim momencie zrzucili z siebie starą skorupę, czyli grzechy. Biblia mówi, że Serafin dotknął ust Izajasza rozpalonym węglem i oznajmił: „ Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech ” ( Iz 6,7).  Dusza otrzymuje łaskę uświęcającą na nowo. Odkrywa ponownie dziecięctwo Boże.

Motto:

Lekarz lekarzowi nie jest równy. Najlepszym lekarzem jest Chrystus, bo nawet zmarłych wskrzesza.