Woda i pustynia

Każdy uczeń wie, że pod spaloną słońcem Saharą, rozciąga się ogromne morze. Kiedy woda jest na równym poziomie co pustynia, powstaje w tym miejscu życiodajna oaza. Gdybyśmy kopali wystarczająco głęboko, obojętnie w jakiej części pustyni, dokopalibyśmy się wody, powstałoby wiele życiodajnych oaz.

Żołnierze w czasie drugiej wojny światowej walczące na Saharze doświadczali nie jednokrotnie braku wody, odkrywając  wielkie jej dobrodziejstwo. Dziwili się czemu dla tworzenia zgliszcz i powiększania obszarów pustyni poświęcają swoje życie, zamiast cały trud poświęcić w zamienieniu pustyni w urodzajną ziemię.  Dając chleb dla ludzi, którzy cierpią głód.  Pomnik stojący koło siedziby ONZ w Nowym Jorku przedstawia mężczyznę przekuwającego miecz na lemiesz. Zadanie zawarte w Biblii, aby arsenał broni przekuć w narzędzia rolnicze, służące do uprawy gleby jest nadal aktualne (por. Iz 2,4).

Jednakże przyczyna takiego faktu, tkwiła w pustyni serc ludzkich. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, kradzieże, zabójstwa, wojny ...  Na wyschłych pustyniach ludzkich dusz, każdy człowiek może być kopaczem niewyczerpanego źródła miłości. Miłość ukrytego Boga, może zaspokoić każde ludzkie pragnienie. Wtedy na pustyni zakwitną kwiaty i łany zbóż. Trzeba zdobyć się na odwagę, wytrwałość, cierpliwość, szczerości, ufności i wiarę. Przekształcanie pustyni nie jest łatwe, ale możliwe.

Motto!

Pod pustynią świata jest źródło, któremu należy wykopać koryto, aby znikła posucha żywota.