gdy nie było mnie jeszcze na świecie, lub  

w latach, których nie mam prawa pamiętać:  

- mięsota, szara zabawa  

w nieczytelne kształty  

(komuś puszczają nerwy - i zaczyna  

przypominać opancerzony dom  

zwierzę z zamurowanymi oczami)  

- strzelanie do relikwi, potem  

- całowanie wyjętych kul  

(od wieków - to samo: najwięcej  

tkwi w nimbie okalającym ścierwo)  

doprawdy, dziwne, ile się tego kręci, gdy  

nie patrzę: ludziki, Merkurys, mrowiska  

kombinaty, kiła, cerkwie, parzenie się  

więc chyba nie jestem nikim ważnym  

- jesteś, jesteś, nie mów tak  

- pociesza ten łysy, z brodą  

na cotygodniowym zebraniu Polskiego  

Związku Hodowców Bakterii  

pokazuje wycinek  

wyspy w nim, Atlantydy  

pozornie bezludne