Wiersz mi albo nie (patrz nagłówek tego -
no, WŁAŚNIE! - zwierszonego wiersza) czyli inna oryginalna kombinacja znanego "wierz mi albo nie wierz" - to pod warstwą pysznej zabawy balonikami/słowami i słowotwórstwem wyrazowym niesłychanie mroczny pesymistyczny przekaz:

w obojętne przestrzenie
w bezbolesną próżnię
ukryj swe zwierszenia
będziesz miał na później

Nie wysilaj się! Nie zwierszaj nikomu niczego, bo i tak - co byś nie powiedział/zwierszył/wydumał - nikt ci nie uwierzy, nikt cię nie usłyszy, ba! przeminie obok ciebie ze swoim własnym zwierszeniem w bezbolesną próżnię, jakbyś gadał do obrazu, a obraz też ni razu niczym ci nie odpowiedział!

Dramat! Piszesz i mówisz/zwierszasz - a wszystko to do głuchej martwej ściany... która też przecież ma SWOJE do gadania, jednak Ty, Poeto/-ko, Ty, Kochany/-na, również masz własne uszy zalepione woskiem!

Sztuka komunikowania
(patrz mój wiersz o tym tytule)
tutaj też się kłania!

O, Demostenesie!
Jak to robiłeś,
Że mówiłeś!

I Grecja cała
Cię słyszała?!

Kto ma miękką stalówkę,
Musi mieć rzyć twardą.

(wszystkie cytaty z pamięci)

Dziękuję Wam.

Gruszko Witam:)
Po pierwsze → tytuł na Tak!!
PO drugie → sensowna, życiowa treść, dająca do myślenia.
Po trzecie → tekst bardzo dopracowany
sylaby → 7-6-7-6(można by zaśpiewać)
no i te rymy – takie jak lubię – bardzo niedokładne, jak muśnięcie skrzydeł kolibra.
Pozdrawiam:)

Sorry!→ Miało być:Po!