Pani Aniu można zaśpiewać ten wiersz. Jest jak piękna piosenka o miłości i tęsknocie, mogę się tylko domyślać, że do dzieci i za dziećmi:-)

To rzeczywiście niezwykle piękny wiersz wyrażający matczyną troskę o przyszłość dorastających i usamodzielniających się dzieci. Natomiast widzę pewną niekonsekwencję w zapisie kolejnych strof. Przykładowo odpowiedniki wersu drugiego z czwartej strofy w pozostałych strofach są zapisane jako wersy drugi i trzeci, a wersy piąty i szósty ze strofy trzeciej w czwartej strofie są identyczne jak wers czwarty z czwartej strofy (zapisany w jednym wersie). Nie wiem, czy to jest przypadek, czy też świadomy zabieg konstrukcyjny, a jeżeli tak, to czym jest uzasadniony.

Bardzo dobry wiersz, pełen uczucia i troski.
Oddający odwieczny cykl natury.

Pani Aniu,Pani wiersz nasunął mi Papierowe ptaki Krystyny Prońko. Gdzies tak poleciałam melodyjnie - niestety, talentu w tym kierunku nie mam za grosz. Bardzo, bardzo dobry wiersz, pełen ciepła, uczuć... Pozdrawiam!

Klasyka "Ptaki moje"?

Klasyka Poezji?
zapewne...
inaczej.
Klasyka Poezji?
być może...
inaczej.
Klasyka Poezji?
a kto to wie...

"Ptaki moje", Klasyka?

Klasyka...
zwykłego
i ludzkiego,
człowieczego
i niewieściego... Obejrzenia,

dziwne

ale...
wyrażę się tak może... Fraszkowo

w miarę Linii
przesuwania,
siada tempo /Ich/
wertowania...

ps.
wiem.wiem.
taki "szlaczek" się pojawił.
ale
jak mówią bajka, to rzekną zapewne i bajkowo.
a po mojemu
jak fraszka, to i fraszkowo.

inaczej
piłka - piłkarz
bajka - bajkarz
lalka - lalkarz
fraszka... ?
fraszka no to... Fraszkarz

Ptaki moje! Ptaki moje!
Z papieru samoloty...

- śpiewała wieki temu tak pięknie Krystyna Prońko...

Wszystko gdzieś nam tak hen! odlata po latach za lasy, góry i chmury, Panta Rejem przemija...