Fascynacja łabędziami

Łabędzie, te królewskie dumne ptaki, fascynują mnie od zawsze. Uwielbiam je obserwować. Gdzie tylko je zobaczę, zatrzymuję się i z lubością podziwiam ich dostojne ruchy, ich zachowania. Robię tak stale, mimo że raz byłam przez nie atakowana.

A było to tak:

Jak zwykle latem, wybrałam się ze swoim psem Dogiem Arlekinem nad jezioro. Popływałam sobie z pół godziny, a potem wyłożyłam się na wodnym materacu z zamiarem poopalania się. Mój pies ciągle warował na brzegu i nie spuszczał mnie z oczu. Sam do wody nie wchodził. Nie lubił wody. Nie wiem czemu. Nigdy nie pływał. W wodzie był jedynie wtedy, kiedy go sama na siłę do niej wepchnęłam, żeby go pochlapać i choć trochę ochłodzić w upalne dni. Nie był wtedy zbytnio zadowolony. Gdy tylko kończyłam zabieg chlapania, szczęśliwy, w te pędy wyskakiwał z wody. A kiedy ja się opalałam, a opalałam się tylko na wodzie, pływając na materacu, mój kochany bodyguard, jak zwykle, leżał na brzegu i mnie obserwował. Wtedy też tak było. Pływałam sobie spokojnie i przez chwilę podziwiałam pływającą w oddali łabędzią rodzinkę. Pięknie te łabędzie wyglądały na połyskującej w promieniach słońca wodzie. Pływały z taką gracją, z ustawionymi piórami skrzydeł pod wiatr. To był widok! Kiedy nacieszyłam oczy tym cudownym widokiem, wyłożyłam się wygodnie na materacu, zamknęłam oczy, i poddałam się działaniu promieni słonecznych. Po chwili ogarnął mnie taki błogostan, że zaczęłam słodziutko drzemać.

Nagle, ni stąd, ni zowąd, z drzemki wyrwał mnie okropny hałas. Z przerażenia mało do wody nie wpadłam. Natychmiast otworzyłam oczy i podniosłam głowę. To, co zobaczyłam, zmroziło mnie. Dwa duże łabędzie frunęły w moim kierunku nad samą wodą, łopocząc głośno skrzydłami i krzycząc donośnie. Były już tuż za mną. Oj, niemiło mi się zrobiło... Ale na szczęście tylko na moment, bo wnet usłyszałam basowe, głośne i bardzo złowrogie szczekanie mojego bodyguarda. Mało tego, zobaczyłam go nawet jak stał do połowy swojego ogromnego cielska w wodzie. Mimo chwilowego przerażenia, śmiać mi się zachciało z jego nagłej „wodnej odwagi”. A kiedy zobaczyłam, że łabędzie zmieniły kierunek lotu — na odwrotny, śmiałam się już w głos.

Poniższy FILMIK tym mocniej przekonuje o niezwykłości łabędzi. Aż się popłakałam. LUDZIE, NIE WSTYD WAM!!!

https://www.instagram.com/p/Bz-ltexAzNd/?utm_source=ig_web_button_share_sheet&fbclid=IwAR0whPrKwA26UyUZbX9za3PPh4gitkNp0twgW-FLpD1SkxX7TT_HQEH0k8s