Tęcza jest własnością każdego z nas. Wczoraj w samo poludnie na jednym z osiedli w G. ktoś ugodził kamieniem dziewczynkę, która niosła zakupy w tęczowej płóciennej torbie

Wąż tęczowy - w sensie wielokolorowy (a nawet koralowy) - podobnie jak większość innych zwierząt jaskrawo ubarwionych - to gad, ostrzegający swą krzykliwą szatą: jestem jadowity! nie ruszajcie mnie, a wszystko skończy się szczęśliwie.

Kto ma pomyślunek, ominie zwierza szerokim łukiem.

Zostawmy tęczę tam, gdzie zawsze była

Emilio, pisz na Berdyczów.
Na pewno Twój przekaz dotrze do adresatów.
Co do dzieła, to taka słaba agitka na poziomie radiomaryjnym.

Hej katolik lesby spałuj
i wyp....ol złych pedałów.

Literacko ten akurat "Wąż" jest olśniewający.

Literatura jednak - zwłaszcza dla tzw. przeciętnych Czytelników - to przede wszystkim czarno na białym komunikat.

Baczmy, do Kogo co, kiedy, jak - i po co - coś piszemy. Po latach tekst ten może mieć zupełnie różne konotacje i całkiem inny odbiór.

Poezja polityczna - a tak dzisiaj "Węża" w Polsce odczytujemy - rzadko kiedy jest uniwersalna