Nurt rzeki

Rzeka, gdzie woda źródlana jak kryształ.

Dzieci, pluski wody i promienie słońca,

Wzbudziły jasne kręgi – tchnęły wieki,

Malując obraz: „Zwiastowanie posłańca”.

W dali łódź z krzyżem, wysłannik opieki.

My idziemy pod nurt, w dawne pokolenia,

Tych, co w przeszłości kopali rów rzeki,

Chcąc, aby nowe zastępy wyszły z cienia.

Gwiazda narodzin miłością objęta,

Nie tworzy ewolucyjnego nagięcia.

Ku Źródłu idziemy jak pacholęta,

Chcąc zobaczyć związek własnego poczęcia.

Obecni  w „Obrazie i podobieństwie”

I wtuleni w imię: „Jestem, Który Jestem”.

Patrzymy jak tka osobę w jestestwie,

„Pociechę” dając światu ojcowskim gestem.