Co u emeryta?

Co u emeryta?

Ten, lub tamten pyta

Z troską, lub przekąsem...

Emeryt, uśmiecha się pod wąsem

Po co pytaniami zgrzytać?

Wszystko już było,

Ale nic się, jeszcze, nie skończyło,

Bo wciąź życiè...

I nadal trwa i trwa,

Nawet w rozkwicie...

Zabawa w życie ta,

Coraz lepiej smakuje...

Wciąź go podnieca i emeryt

Nadal, nawet poluje...

Takźe na słowa i obrazy,

Wędruje po zagadkach krajobrazów

Lądowych i morskich, leśnych,

Równinnych I górskich,

Coś tu i tam, wciąź jeszcze zapisuje...

Choć czasem, już nie wszystko

Pamięta i pojmuje.

Ale jeszcze, póki wciąz

Coś w nim jara,

To się wciąź, krząta, stara...

Czasem, coś go zakłuje, zaboli,

Mimo tego, nie stroni jeszcze i od swawoli...

Nawet, jeśli coś w nim, czasem  zazgrzyta,

Nie straszne to jest, dla emeryta.

Stary wóz, choć skrzypi,

Prędzej, czy później, dociera do celu.

Tak, młody przyjacielu...