Symbioza ludzi z naturą wpływa na człowieka bardzo korzystnie. Nie wiem co na to natura?

...nie ma nic przeciwko :)

Piękny wiersz - rekomendacja JEDYNEGO możliwego stylu życia: życia z poszanowaniem praw Przyrody.

Co tu jednak gadać o poszanowaniu czyichkolwiek praw, skoro przytłaczająca większość z nas nie odróżnia wróbla od trznadla, a to przecież taka sama mniej więcej różnica, jaka dzieli Polaka - i Pekińczyka

czas /najwyższy/ ukorzenić się
na nowo

we mchu
łączymy się z ludźmi
i naturą

(patrz ostatnie wersy - cytuję z pamięci)

Skoro 1/100 Europejczyków to zdiagnozowani i niezdiagnozowani pacjenci wariatkowa - to mamy ostatnie dzwonki, by dosłownie rzutem na taśmę zawrócić do źródeł normalności (a ta nie jest wynaturzeniem! absolutnie przeciwnie: normalność - to W N A T U R Z E N I E = powrót na łono Przyrody)

Emilia ty to potrafisz, "rozkręcić wiersz do ostatniej śrubki".
Dziękuję.

"między wiecznościami/zapach sośniny i żywicy
a wiatr szepce/czas ukorzenić się/na nowo"

to sobie zachowam w żywej pamięci i będę nosić, jak długo zdołam. Piękny wiersz.

Enchanteuse, dziękuję.

jesteśmy częścią natury i powinniśmy żyć z nią w symbiozie ale rozpanoszyliśmy się za bardzo i próbujemy ją ujarzmiać:( Niestety coraz częściej odpłaca nam pięknym za nadobne...
Piękne wersy i pełne głębi. Pozdrawiam :)