cisza  drga  

niesie ukojenie w dłoniach  

ugasi pragnienie wędrowca  

spoczął w cieniu drzewa

głucho tutaj 

za oknami spaceruje cisza  

włóczy się  

ulicami betonowych kamieniczek

pustych bram

czuć zapach obsikanych ścian

w zakamarkach  

pomiędzy klawiszami akordeonu 

bawi się akordami

cisza której brak

lub jest tak mało  

zawsze po niej

walka  

bitwa

częściej burza  

rwie liście drzewom

każe kłaść się trawie  

gdy spokojny wiatr galopuje jak koń

sztormem na morzu

nastaje cisza  

w głowie sztorm

myśli

relaks muzyka na zewnątrz

wypełnia pustkę

nirwana iluzją jest czy magią 

ciszy nie ma

chwilowy spokój

regeneracja sił  

przed walką  

przed stresem

spotkanie z nią

chcę ujrzeć

w ciemnościach światło

nadzieją przed jutrem 

co boli kłuje prawdą

usnę  cicho  

wiatr kołysze nas  

ciasno ale dobrze nam