samotnie tutaj powiew wiatru  

szmer papierków rozbite szkło  

odwieszona słuchawka dotykał ją ktoś  

czarny pies pożera resztki  

śmietnik wielki opancerzony wóz

noc spowiła serce rozdarte na pół 

na ogrodzeniu luźny drut  

kawałek materiału faluje  

wiatr podnieca ogień

betonowe bloki bez świateł w oknach 

nastaje mrok w ludzkich duszach

budzi się zło sąsiad patrzy  

przykuwa mnie jego wzrok 

do starej spróchniałej ławki

wyjmuję papierosa z rozdartej paczki 

siwy dym jak twoje włosy  

wije się wzdłuż palców  

żółtych od nikotyny

zapadam się w otchłani 

wbijam w siebie ból  

wracając wspomnieniami do dni  

w których łatwiej żyło się nam

jak śnić gdy niepokój w dłoniach drży 

głucho puste noce

niepewne dni