Go to commentsMy dnia dwunastego marca 2020
Text 13 of 70 from volume: Na drogę życia
Author
Genrepoetry
Formpoem / poetic tale
Date added2020-03-12
Linguistic correctness
Text quality
Views1374

I znowu historia przyspieszyła

A my w niej

Idziemy i zatrzymujemy

Zwyczajnie boimy

Dotyka nas ręka nieznana

Chłód

Przejmuje

Żart  śmieszno i  straszno

Potrzeba nam pokoju ducha

Będzie za dużo czasu

By ochłonąć

Więc pędzimy

Nie wiem dokąd

Nic nie wiemy


  Contents of volume
Comments (4)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Dlaczego nic nie wiem, skoro wiem, że Bòg jest Życiem. Więc wiem wszystko.

I pytanie zasadnicze:

co robię z Jego życiem? Odpowiedź jest rękojmią jutra dla ludzi.
avatar
Momento mori na dziś .
avatar
Tylko patrząc uważnie dookoła i przed siebie oraz co i rusz oglądając się za sobą, jeszcze jakoś "wiesz", dokąd cię twoje nogi na twojej /z innymi/ drodze życia (patrz tytuł zbioru) prowadzą.

Uważność - to klucz do przyszłości, co by ze sobą nie niosła.

Wszyscy nie znamy jutra
avatar
pędzimy
nie wiem dokąd
nic nie wiemy

(patrz końcowa pointa)

Znając chociażby tylko podstawowe koordynaty w postaci elementarnych praw naturalnych, wiemy naprawdę sporo.

Jak dotąd ich znajomość zawsze nas prowadziła we właściwym kierunku
© 2010-2016 by Creative Media