pętle codziennych życiowych zdarzeń

z różną mocą kradną oddech

a człowiek myśli czy znów dam radę

tak zwyczajnie albo podle

między cegłami życie przeciskasz

czasem dławisz ważną sprawę

pragniesz zwyczajnie znowu zapytać

jeszcze warto? się okaże

zaprzestań tęsknot co duszę ranią

niemożnością czegokolwiek

gdy mgły ponownie biel światu dadzą

zyskasz siły by zapomnieć