Poetyzacja świata, który jest dla wszystkich istot żywych nieobliczalnym Kosmosem, to droga ku oświeceniu.

pokruszonym chlebem karmię światło

/inaczej zapadają ciemności/

zmierzch wcześniej zaprasza noc
zastawia sidła na gwiazdy
zawieszone na linii życia
o wiele niżej niż zwykle

(patrz ostatnia strofa - cytaty z pamięci)

Kiedy my tutaj tak sobie odwiecznie biadolimy, DWIE amerykańskie sondy kosmiczne Voyager 1 i Voyager 2 od 43 lat zmierzają w NIEZNANE - i dawno już opuściły nasz Układ Słoneczny.

Wciąż wysyłają czytelne na przylądku Canaveral /w Centrum Kosmicznym Kennedy`ego/ sygnały

wciąż nazywasz mnie inaczej
oczy omijają słowa a deszcz
zostawia na ustach gorycz
stygmaty samotnej wiosny

(vide 1. strofa)

Jedyną receptą na samotność i gorycz jest wyjście z własnoręcznie upieczonym pysznym tortem - w masce i w kombinezonie - do ludzi.

Najlepiej do lekarzy i pielęgniarek, bo to oni są teraz pod Stalingradem

wielkie dzięki za miły i bogaty komentarz :))