... i dlatego JP2 stawiał młodzieży za wzór ojca Degollado? Ściskał go i wyróżniał?
Faktycznie "zło dobrem zwyciężaj".

Ojciec Degollado
Nęcił czekoladą:
-Pójdź-żeż, dziecię moje,
Na moje pokoje!

Mów, ojcze. Dziecię cię posłucha.
Niech trwa słodka twoja pogaducha.

(porównaj stosowne wersy)

Dopóki to ślinienie definitywnie się nie skończy, wszystkie te słodkie słóweczka pozostaną pustymi czekoladkami z nadzieniem.

Na pal

Niechże trwa nasza słodka rozmowa
W izdebce kołyszącej cierpienie.

Nie powinno się komentować komentarzy, jednak moja poprzedniczka znowu uskuteczniła swoje - mówiąc najłagodniej - "wejście smoka".

Ostatnie bowiem wersy liryku nawiązują do Starotestamentalnej Księgi Samuela. Nie wiem, czemu te postrzępione i, tak - tak - bełkotliwe wypowiedzi przypisać? Słodyczowatej złośliwości, bo chyba nie niewiedzy?

Przedtem pani Emila wypowiadała się wyjątkowo miło oraz mądrze; aż było miło ją czytać... Teraz coś na kształt dna i warstwy szlamu :]

To jest ckliwa, podniosła i przesłodzona poezja. To nie jest dobra poezja, nie odgrywa tu roli, że chodzi o poezję religijną. Oczywiście znajdą się czytelnicy, do których te wiersze swoją słodyczą przemówią.
Jeśli spojrzymy na poezję Karola Wojtyły, póżniejszego pielgrzymującego papieża, możemy zauważyć oryginalność Jego poezji. Oto wiersz "Dzieci":
Dorastają znienacka przez miłość, i potemm tak nagle dorośli
trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie -
(serca schwytane jak ptaki, profile wyrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości.
(...)
Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nie znane dno.
Tego, co w was się zaczęlo, czy potraficie nie popsuć,
czy będziecie zawsze oddziela dobro i zło?

Uważam, że skoro autor tak bardzo zachwyca się postacią Jana Pawła II, może też poczytać jego poezję, przyjrzeć jej się i pomyśleć, czy te wiersze na publixo nie mogłyby być lepsze. W tej masie trudno znaleźć jakąś oryginalną, ciekawą myśl.

Gazetka parafialna kółka różańcowego.

Byłabym raczej bardziej powściągliwa w ocenianiu czegoś, co komuś nie musi akurat odpowiadać:

http://pedagogiczna.edu.pl/wp-content/uploads/2018/10/Jan-Paweł-II-w-literaturze.pdf

Jedyne, co jest naprawdę dobre w tym tekście - to tytuł, tylko...

JAK ROZUMIEMY SŁOWA TEJ MĄDROŚCI??

Przed Janem Pawłem do powszechnej międzyludzkiej zgody nawoływał m.in. Lew Tołstoj, a po nim Wielki Mahatma Gandhi

Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi!4 18 Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! 19 Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem5: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. 20 Jeżeli pragnie - napój go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.
21 Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj! Rz 12, 17-21

Słowa św. Pawła Apostoła jako motto duszpasterskiej posługi Błog. Księdza Jerzego Popiełuszki, zamęczonego przez SB w 1984 roku, do których odwoływał się nasz Papież podczas swojej V pielgrzymki.

Doprawdy żałosne są interpretacje tych, którzy ze swoistą dezynwolturą podchodzą do kwestii, która dla zdecydowanej większości jest sprawą fundamentalną. Zresztą i Lew Tołstoj, i Mahatma Gandhi te słowa znali z Pism NT. Oni niczego nowego nie wymyślili, oni tylko je (u)gruntowali.

Emilia trafiła w sedno. Tytuł. Tytul jest dobry. Czytałem ten wiersz z dziesięć razy, żeby wiedzieć na pewno. On nic nie wnosi poza nadmierną słodyczą, jest jak landrynka. Po co? Czy dobro to słodycz? Zawsze?

Zapomniałem ocenić.

Lawendowa mafia.
Wkrótce dowiemy się, co dzieje się
za watykańskimi murami.