czai się po kątach

udaje że jej nie ma

stąpa cicho na paluchach

straszy

zacierając kościste rączki

ognik świecy

przewiduje czas

na ustach knebel

zamknij się

ruki pa szwam

zapach lęku nocą

niedośnione sny

przyszłość

jest tylko

nieskończone teraz

zwinięte pod łóżkiem