tak bardzo chcesz poznać? dobra, opowiem

coś niecoś tam się wie:

tak jakby... hrabianka

wywodzi się, w prostej linii

z rodzaju Acherontia

(tam mieszkali, za rzeką, w domku

kształtem przypominającym kokon

mój pradziadek chodził do jednej klasy

z jej ojcem)

bezkrwista

zobacz - już prawie nie wygląda jak człowiek

wszystko przez te wypełniacze-dopalacze

chemiczne świństwa wtłaczane igliskami

głęboko pod skórę, aby tam siały

łagodne spustoszenie (buzuje to-to, niczym

wosk w glinianym garnuszku

skacze, jak wyczesywana menda

kotłuje się, aż przekonstruuje rysy twarzy

uskośni oczy, wargi - wywróci na lewą stronę

kośćmi do góry, ścięgnami na wierzch)

no ręce idzie załamać: niby dziewczyna

a - o! - jak owadzica gdzie jaka

primabalerina z trupią główką, ślepa tancerka

co podczas piruetu zawisa w powietrzu

na mniej, niż chwilę

(cień wyżera brzydkie dziury w przestrzeni

te - zostają na wiele dłużej)

samiczka motyla

trzepocząca na wapiennych, obsypanych proszkiem

na szczury i chrabąszcze, skrzydłach

(beżowa, brzydka się staje, coraz bardziej

robaleje, zmienia się w coś

wiecznie niedojrzałego, jakby cofała się do

wczesnej fazy rozwojowej

z której nie można wyjść

do nieuleczalnego niemowlęctwa)

bajka się w niej pisze. niejedna.

kilkaset na raz. coraz gorsze gryzmoły

(ostatnie, jak podejrzewam, będą ledwie czytelne

coś o ucieczce w wolność, o nieudawaniu

i, skrobnięte jak kura pazurem

zdanko o szale, gorzkie, puentujące

wszystkie historie naraz)

może by strącić (zdecydowanym ruchem!)

i pod but ją, rozgnieść na mniej, niż popiół

nie mieć litości dla przeklętego ćmidła?

tylko splunąć wcześniej trzeba

bo może być gorące

jeszcze przepali podeszwę

zresztą - rób co chcesz