Powabna staruszka,
Jej chatka, z róż dróżka,
Wciąż jeszcze zgrabna nóżka
Zwabiły dziada-staruszka.

Co te staruszki wyprawiały,
Wszystkie wróble ćwierkały
Przez okrągły rok cały :(

No, to niezła heca!

To już jest naprawdę dobre, ponieważ Autor, w żartobliwy sposób odnosi się do zagadnienia śmierci. Straszą nas tą śmiercią od najmłodszych lat. Tymczasem jest to zjawisko naturalne, jak życie i narodziny.
Co do staruszka i staruszki, których tu opisuje, mam trochę inne podejście do zagadnienia. W pewnym wieku już się po prostu nie chce, i to nazywam dojrzewaniem. Dlatego zabawne mi się wydaje takie zestawienie tych dwojga w kontekście uprawy seksualnego podmiota.
Tutaj jest jeszcze jeden aspekt. Chodzi mnie o to, że skoro się porusza ten nagrobek, w rocznicę wspomnianą, to przenosi się w ten sposób owy ruch do innego wymiaru. I to jest zdrowe.
Tak mi się wydaje. I znowu jest problem dojrzałości. Bo w tym wymiarze, co go wspomniałem...lepiej dojrzewać tu na ziemi, żeby potem w tym symbolicznym grobie się nie przewracać i nie szukać pod symboliczną ziemią swej wybranki, co to miała ciało, w założeniu piękne, a potem, mi się wydaje, że już tylko wspomnienie. I ta energia wspomnieniowa się rozpuści. I będziemy my w niebie. Amen.

Emiliapienkowska→Dzięki za uroczy wierszyk:)↔Pozdrawiam:)

Optymisto ↔ Dzięki:) ↔ Heca hecą, choć latka lecą
Pozdrawiam:)

Arcydzielo → Bardzo mi podszedł Twój cały komet, lecz szczególnie z tym ``przeniesieniem nagrobka do innego wymiaru"
Rozumuje podobnie.Jeszcze raz Dzięki:)↔Pozdrawiam:)