Z tym Bożym ojcostwem, to nie do końca udowodnione...

"Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje." (Mt 18, 3-5)

Jeszcze odnalazłam; u siebie; na PubliXo ;-)

Dorastają znienacka przez miłość, i potem tak nagle dorośli
Trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie -
(serca schwytane jak ptaki, profile wzrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości.

Trzymając się za ręce usiedli cicho nad brzegiem.
Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt.
Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę.
Czy zawsze tak będzie - pytam - gdy wstaną stąd i pójdą?

Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
Odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nie znane dno,
Tego, co w was się zaczęło, czy potraficie nie popsuć,
Czy będziecie zawsze oddzielać dobro od zła?

Karol Wojtyła: „Dzieci” z cyklu „Profile Cyrenejczyka”

Odkrywczym filozof(k)om radzę od czasu do czasu poczytać także innych.
Zbyt częste napawanie się sobą może - nieszczęśliwie - doprowadzić tego "kogoś" do samozadławienia (się)

:-) :-) :-)

w udowadnianiu nie ma wiary. To sfera ducha.Wiara jest doświadczeniem.
Dziękuje za wiersz.Serdecznie:)))