Świetne, zacna Befano... cóż za subtelny opis słonego wiatru pachnącego rybą? Dłoń poetki, wiedziona pięknem duszy, syci czytelnika niezwykłym klimatem wiersza, wprowadza w świat mitów i legend.
Słowem można przenosić góry. Wystarczy umieć to napisać.
Jestem pod wrażeniem wiersza. Trudno nawet subtelnym mężczyznom dorównać kobiecej subtelności.
To tak, jakby ważka dotknęła nóżką tafli jeziora, ale masz wrażenie, że koń kopnął.

Pozdrawiam scyzorykowo znad Nidy,toczącej swoje modre wody, jak Dunaj, przez pół Europy. Nie chodzi o długość Nidy, ale jej dunajową modrowatość.

Rzadko punktuję, ale za takie poetyckie perełki... robię to bardzo chętnie.

Bardzo, bardzo dziękuję :-)

Delikatne masz pióro piszesz a wiersz sam płynie obrazem w wyobraźni .Pozdrawiam serdecznie :)

Też pozdrawiam. I nie mniej serdecznie :)