Author | |
Genre | poetry |
Form | poem / poetic tale |
Date added | 2020-11-04 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1288 |
na polskiej ziemi zawrzało
szybka piątka nieudana opcja zabijania
jedni leczą ducha inni leczyć pragną ciało
wszystko i nic czarne z białym pomieszane
w jednej z betoniarek
gniewem karmieni strachem niepewności
życie na kredyt lub ucieczka stąd z biletem donikąd
asfaltem idzie siła bagno betonowym chodnikom
z jadem na języku z żalem droga prowadzi w pustkę
jedni wielbią Boga drudzy wolą szatana
na ołtarzach kładą ofiarę za zapłatą
prawda kłamstwo dobro zło
w pakiecie na obrazkach w
Colosseum wielkiego miasta na tabliczkach hasła
beton milczy przyjmuje wszystko
chłonie słowa okrzyki młode pokolenie
naprawdę nie potrzebują nikogo chcą żyć
bo życie wyciska ostatnie siły krwawe łzy na skórze
załamane dłonie proszą o pokój na świecie
niewinne obeliski naznaczone drzwi świątyń
pragnę spokojnie zasnąć dzieci boją się
płonie ogień serc
płonie gniew
płonie grzech
płonie niewinność
niech każdy żyje jak chce zostawcie nasze dzieci
one idą gdzieś niewiedzące dokąd
brak słów by wyrazić móc by czuć sens istnienia
niczego nie dawajcie nam
nie zabierajcie tego co już mamy
krzyk rozpaczy
ratings: perfect / excellent
To idą chłopcy spod "Parasola"!
A na tygrysy mają visy -
To warszawiacy, fajni chłopacy są...
Tra-la-la-la!
Czuwaj, wiara,
I wytężaj słuch,
Pręż swój młody duch,
Pracując za dwóch!
(piosenka z czasów Powstania Warszawskiego 1944 r.)
Stołeczne ulice nie takie koszmary widziały, legły w gruzach... i przetrwały.
Sursum corda!