Dla wszystkich tych, którzy chcą poczuć smak magii

i spojrzeć na nasz Ród człowieczy z dystansu :)

Są tacy

co w rozmazanych konturach

odwiecznego huraganu

ród człowieczy widzą,

jak ten w mozaice życia

pod prąd się unosi,

z wirami wiecznie walcząc.

I okiem piaszczystego cyklonu dostrzegają

jak księżyc w strugach łez srebrzy się

i skowyt człowieczych serc

w nawias skrzydłem nowiu zamyka.

I widzą

jak dusze na pasmach zmierzchu zawieszone,

w nostalgii barw topią się

do horyzontu zdarzeń nie dobiegając nigdy.

Są tacy

co w pęknięciu świtu słyszą

co w chaosie ludzkim rośnie,

to maciupkie tycie coś,

w śpiewie deszczów płatki tęczy

wypuścić niezdolne.

I magicznym splotem burz czują

jak prężą się cienie,

jak drżą dymem

serca człowieczego aleje.

I tylko czekać aż anielskich brzóz pnącza

zamiotą gniewu pył,

zahuczą płaszczem gór

i płonąc pistacjowych łąk zielenią

obudzą ród

co to snem w klepsydrze czasu przesypuje się.

Czy zdążą

zanim ten na stuleci skrzyżowaniu

w noc z gwiazd odartą odejdzie

i w mit obróci się …

https://ridero.eu/pl/books/wiersze_magia_dziergane/