Ostatnio kolory mają na mnie duży wpływ, wypróbowuję różnych farb, a potem śnią mi się w nocy, czasem po prostu jakieś płaszczyzny błękitu czy majowej zieleni. To odpoczynek od gonitwy myśli w dzień i przed zaśnięciem.
Podobają mi się te "halucynogenne kolory rabat kwiatowych", ale opis "wiatru upychającego w źrenice" kojarzy się jednak z bólem, bo chyba nikt nie lubi, żeby mu coś wciskano do oka. Gdyby to był mój wiersz, poszukałabym synonimu.
Ale i tak wiersz mi się bardzo podoba.

Zapomniałam wspomnieć o ciekawym tytule Agartha, nawiązującym do krainy z mitów, znajdującej się wewnątrz ziemi, być może gdzieś pod Himalajami. Ale dla wiersza dokładna lokalizacja nie jest ważna, Agartha jest metaforą.

Jeśli nie w każdym, to w większości starożytnych plemion znajdziemy mit o krainie podziemnej, co pobudza wyobraźnię.
Agartha, to również stan umysłu.

Dziękuję za komentarz.