jest takie miejsce na końcu świata

nieżywe tylko z pozoru

mieszkaniem wilków jest i ogrodów

domem dla liści tańczących na wietrze

dla migocących gwiazd

dla ciszy

jeśli zawołasz

nikt cię nie usłyszy

głos odbije się od ruin

i wróci echem

będziesz jedynym człowiekiem

w mieście cieni

lepiej przytul policzek do drzewa

opleć uściskiem pień

schroń się przed deszczem

pod pustym dachem

czekaj na dzień

miasto się zbudzi

rykiem niedźwiedzia

łoskotem kopyt po bruku

rdzą rozwieszoną na karuzeli

bladym pisklęciem w bezruchu

pójdziesz na przełaj

między domami

podniesiesz z ziemi dwa słowa

twoja wędrówka przez miasto cieni

odkryje wszystko od nowa