- Siuśki, Jakieś, Teplecki i Wituś do mnie!

- O, jesteście! Dobrze. Mamy tutaj pana od mody i wizerunku, bo rozumiecie? Badania takie robiliśmy, że te rzeczy są istotne. Tak nam wyszło w badaniach. Ten pan tutaj... jak panu tam?

- Mosze Polakowski.

- Tak, pan Polakowski powie wam, co tam trzeba poprawić, żeby było dobrze. A potem przyjdziecie do mnie, zobaczymy jak to wszystko wygląda. Proszę...

- (Wituś) Boże, jakie on ma pejsy?

- (Siuśki) Kto?

- (Teplecki) Polakowski, durniu..

.- (Siuśki) To jaki on Polakowski?

- (Jakieś) Podszywany jak cała reszta.

- (Wituś) I on ma nas uczyć mody?

- (Siuśki) I wizerunku.

- (Teplecki) Ja, to go pierdolę.

- (Wituś) Ale szef kazał!

- (Siuśki) To, ja zamknę oczy.

- (Jakieś) A jak będzie pokazywał?

- (Teplecki) Ja pierdolę...

- (Polakowski) Pan Teplecki, proszę!

- (Wituś) No idź kotuś, musimy. Wszyscy musimy!

- (Teplecki) Pierdolę... Co, ja źle wyglądam?

- (Jakieś) Idzie pan, bo szef się wścieknie

.- (Teplecki) Ty, mi tu nie pierdol, smarku.

- (Siuśki) To może ja pójdę? Ja zawsze chodzę jak szef każe.

- (Teplecki) Ty durniu już się nie odzywaj.

- (Siuśki) A co?

- (Teplecki) Caryca.

- (Siuśki) Jaka caryca?

- (Teplecki) Katarzyna.

- (Siuśki) I co z nią?

- (Teplecki) Jajco.

- (Wituś) Panowie! Dajcie spokój! Obowiązek czeka.

- (Teplecki) Dobra, idę już...

- (Polakowski) Hmm... U pana, to w zasadzie nie ma... to znaczy, my musimy, jakby tu powiedzieć... zrobić dużą zmianę.

- (Teplecki) Jak dużą? Panie! Żebym ja się potem przy goleniu nie zacinał!

- (Polakowski) A pan się goli w ogóle?

- (Teplecki) Jak mam czas.

- (Polakowski) No, to chyba pan go zbyt wiele nie ma?

- (Teplecki) Na co inne mam.

- (Polakowski) Dobrze. Ale ta marynarka z tyłu... To nie może tak być, tym bardziej, że przecież pan eksponuje głównie ten element wizerunku. Rozumie pan?

- (Teplecki) Co? Za krótka?

- (Polakowski) Fatalnie... Te plecki, panie Teplecki. To trzeba ogarnąć przede wszystkim.

- (Teplecki) To może ja się zacznę przodem ustawiać?

- (Polakowski) Nie, lepiej niech zostanie jak jest. Wie pan, w pańskim wieku nie ma sensu zmieniać starych nawyków. Tym bardziej tak praktycznych. Wystarczy, że dobrze zrobimy ten tył. No i fryzjer... No, dobrze. To ja panu już dziękuję. Niech pan poprosi pana Jakiegoś. Do widzenia panu.

- (Teplecki) Do widzenia.

- (Wituś) I co? I co?

- (Teplecki) Koszerną parynarkę kazał mi nosić

.- (Siuśki) Mocne. A myckę też?

- (Teplecki) Puknij się, durniu.

-(Siuśki) No, co? No, co?

-(Wituś) Tylko marynarkę? A reszta?

- (Teplecki) Jaka reszta? Mówił, żebym niczego więcej nie zmieniał.

- (Wituś) Ślepy musi być...

- (Siuśki) Kto?

- (Jakieś) Hi hi hi!

- (Teplecki) Szczeniak ma szczęście w oczach. Nie wiem z czego się śmieje, ale mam nadzieję, że z tego durnia.

- (Siuśki) Dzieńńń dobry!

- (Polakowski) Dla pana bardzo dobry!

- (Siuśki) A dlaczego?

- (Polakowski) U pana wszystko jest dobrze. Bardzo dobrze.

- (Siuśki) To po co, pan, mnie wezwał?

- (Polakowski) Teczka z dokumentami jest dla pana, żeby pan zaniósł, gdzie trzeba.

- (Siuśki) Panie, co pan? Ja mam pańskie teczki nosić?

- (Polakowski) Nie moje. Pański szef kazał panu przekazać.

- (Siuśki) Jak to? Panu kazał przekazać? Dla mnie?

- (Polakowski) Dokładnie.

- (Siuśki) A kto panu powiedział, że ja noszę te teczki? I co tam w ogóle jest w środku?

- (Polakowski) Nikt mi nic nie mówił. Podobno ustawa jakaś. Antymasturbacyjna, czy jakoś tak.

- (Siuśki) Naprawdę? To dobrze. Ja mam lalę od tych spraw. Niejedną.

- (Polakowski) Doskonale. To niech pan zaniesie od razu.

- (Siuśki) W nocy zaniosę. Wie pan, ja dla szefa to wszystko zrobię. Nie tylko te teczki, wie pan. Czasem wiersz napiszę, czasem piosenkę. A co tam, dla szefa, to ja bym Księżyc złapał. Jak motylka. I zaniósłbym do gabinetu szefa. Ten Księżyc. Żeby wiedział, że ja wszystko...

- (Polakowski) Dla pani, to ja wystawię receptę. W aptece pani kupi, albo od kupca jakiego.

- (Wituś) Receptę? Tak od razu? Bez badania?

- (Polakowski) Proszę pani, ja się znam na gapiach. To recepta na wizerunek, a jak pani coś dolega, to niech pani się uda do lekarza.

- (Wituś) A skad pan wie? A, nie, nic mi nie dolega.

- (Polakowski) Doskonale. Melisa proszę pani, herbatka z melisy. Pije pani herbatę, kawę?

-(Wituś) Oczywiście. Niejedną.

- (Polakowski) No właśnie. To zamiast zwykłej herbaty i kawy proszę pić meliskę. Rozumie pani? Najlepiej dużo drzemać w tym trudnym okresie. Po co się denerwować? Wtedy są poty, rumieńce. Ba! Niekontrolowany chichot. Płacz. Po co gapiom na to patrzeć? Dwie filiżanki na czco proszę, dwie po obiedzie i jedna po. Wieczorem, też dobrze, żeby pani sobie popijała. Na spokojnie. To wszystko. Dziękuję pani.