Ktoś pisze, że  tak cierpi.

Że życie, mu bólem jest.

Przechodzisz obojętnie.

Lub klikasz, ja lubię też.

Ktoś pisze dziś, że rozpacz

jak czerstwy jest mu chleb.

Przechodzisz obojętnie.

Lub klikasz, ja lubię też.

Co stało się z tym światem?

Co z cierpień sobie drwi.

Gdzie ludzie mają serca?

Czy zamknęli do nich drzwi?

Ktoś pisze, o przepaści,

w której już dawno jest.

Że życie jest koszmarem.

On, się wybudzić już chce.

Nie przechodź obojętnie.

Linę pomocną  mu rzuć.

Niech twoje mocne serce

to miłości będzie klucz.

W przepaści wielu było

ostoją nam jest pan Bóg.

On zawsze nam pomaga.

Prowadzi nas pośród dróg.