Na szczęście każdy ma wolność wyboru i może wierzyć lub nie w prawdy objawione, nie urażając autora.
Wiemy, że kiedyś umrzemy, a jednak łatwiej o tym nie myśleć, póki się jeszcze żyje.

"Wiemy, że kiedyś umrzemy, a jednak łatwiej o tym nie myśleć, póki się jeszcze żyje".

Refleksja nad śmiercią jest ważna, bo jest pytaniem o istnienie Boga, a to pociąga za sobą nadzieję, że wszystko ma jakiś cel i znaczenie.

Nie obrażając nikogo, to tylko zwierzęta prawdopodobnie nie zastanawiają się nad śmiercią, może tylko ją czują jako zagorzenie w danym momencie.

Refleksja nad śmiercią i poszukiwanie nadziei jest częścią historii kultury człowieka (zob. np. : piramidy, pomniki nagrobne, kaplice grobowe etc.).

"Refleksja nad śmiercią i poszukiwanie nadziei jest częścią historii kultury człowieka (zob. np. : piramidy, pomniki nagrobne, kaplice grobowe etc.)."

Jest refleksja a nie ciągłe przemyśliwanie, a to różnica.
Tak, niektórzy ludzie chcą, żeby został po nich ślad.
Nie tak dawno w dobie wirusa ktoś namazał na ławce w parku: "Wszyscy umrzemy".To była znakomita refleksja nad kruchością życia ludzkiego.
Oczywiście, chylę czoła przed pańską wiedzą na temat historii sztuki,jednak śmiem twierdzić, iż prosty człowiek borykający się z codziennymi troskami nie jest w stanie zająć się dłuższymi rozmyślaniami na temat życia wiecznego, bo dopada go w chwili bólu, chorób i u schyłku życia.

Prawdopodobnie nikt nie zna prawdy, można ją tylko poszukiwać i w coś wierzyć.

Zbyt krótko żyjemy, aby osiągnąć wiedzę o świecie i zbyt długo żyjemy, aby z powodu braku tej wiedzy cierpieć.

Mam nadzieję, że istnienie człowieka w kosmosie ma sens i cel, ale więcej nie powiem..., bo chyba się nigdy nie dowiem?

Pozdrawiam!
MS