Ktoś cię wyrzucił tak  

jak niepotrzebny śmieć.  

Pozbawił też złudzeń  

że możesz czegoś chcieć.  

Malutką bezbronną,  

delikatną jak puch.  

W tym małym ciałku  

mieszka tak silny duch.  

Byłaś szarym kłębkiem  

zmechaconej wełny.   

Teraz lśnisz jak anioł  

tak komuś potrzebny.  

Rozkwitasz każdego  

dnia, naszą miłością.  

Jesteś dla nas skarbem  

serca też radością.