W filharmonii poruszenie,

Będzie koncert dziś na scenie.

Przyszły wszystkie instrumenty,

Ten smyczkowy i ten dęty.

I perkusja bum, bum, bum,

Ja tu dzisiaj zrobię szum.

Wtem gitara brzdęk, brzdęk, brzdęk,

Ja mam najgłośniejszy dźwięk!

Moje dźwięki są w sam raz,

Na to wszystko wtrąca bass:

Najważniejsze zaś są dudy,

to nieprawda takie dudy to są nudy

Skrzypce bardzo oburzone,

Że też muszą grać z puzonem.

Wiolonczela wielka dama,

Ja bym chciała zagrać sama!

Zaś fortepian szybko zmyka,

Na trzech nogach się potyka.

Dostał smyczkiem w klawiaturę,

Aż mu smyczek zrobił dziurę.

A cymbały się schowały,

Tak się bardzo kłótni bały.

Gdy tak każdy gra na swoje,

To chałtura nie przeboje.

Wuwuzela tak się drze,

Że nie słychać kto, co chcę.

Uspokaja Pan dyrygent,

Ja z was zaraz zrobię band!

Proszę patrzeć na batutę,

Każdy zagra swoją nutę.

Piękny koncert będzie cały,

Tłumy będą nam klaskały.

Sama bym tak nie zagrała,

Musi być orkiestra cała.

Nasza dumna wiolonczela,

Po koncercie powiedziała.