Wierszyk już wcale nie twój

Odchodzi w strefy cienia,

lecz - choć to marna trudu cena -

Wciąż budzi twe wzruszenia.

Poezja żyje własnym życiem,

Ojca ni matki swych niepomna.

To dobrze. Nie płacz skrycie:

Jej los jest wolny od nas.

Chodź tu, poeto, do mnie,

Podaj swe obie dłonie

I ciesz się, że wierszyki

Znajdują poklask u publiki.

Znów zagra Gino Rossi

Bez nas na jakimś balu.

Do tańca cię zaprosi

Kopciuszek z virtual`u.

Czerwone spotykanki

Pomiędzy bajki włóż:

Te wszystkie Julie, Hanki -

To cienie bladych róż.

2020

/inspiracja Sir-Theodor-von-Knoedel *Czerwone spotykanki Gino Rossi* 2017/