Dno pod każdym względem. Tu nie ma czego uzasadniać. Zero zawsze jest zerem, podobnie jak gówno jest gównem.

Przepraszam za pomyłkę. Poziom literacki tez miał być zerowy.

Przyglądam się temu tworowi z każdej strony i zastanawiam jak trafiło to do kategorii poezja. Zresztą chyba nie zalicza się to do żadnej kategorii.

Wydaje mi się, że współczesna poezja nie pozwala się zamknąć w jakiekolwiek ramy. Z tego co zobaczyłam, to komentują tutaj w większości ludzie dojrzali (w średnim wieku). Nie wiem dlaczego ten wiersz spotkał się z tak ogromnym sprzeciwem, może to przesadny konserwatyzm i przywiązanie do tradycji? Ale przecież Norwida też nikt nie doceniał,kiedy żył.
Mogę Pana pocieszyć jedynie tym, że są już wiersze, które skupiają się na biologicznym aspekcie istnienia ludzkości (np. "Wiosna dytyramb" Juliana Tuwima). Myślę, że Pana wiersz na pewno w jakimś stopniu jest poezją, może poezją merytorycznie nihilistyczną. A przecież Tadeusz Różewicz to także nihilista, ale językowy, z interpunkcji i zasad gramatyki żarty sobie robi.
Pozdrawiam. :)

W zależności od tendencji,gustu, uprzedzeń i preferencji, wiersz można potraktować jak niezbyt ambitny eksperyment, żart, zabawę, czy inną , mało wyrafinowaną fanaberię.

Turpizm jako kult brzydoty - i do dzisiaj, jak to widzimy, nadal nośny trend w sztuce - pojawił się w tamtym tysiącleciu (dokładnie PO WOJNIE) w 2. poł. ubiegłego stulecia. W tym nurcie mieściła się także twórczość takich polskich poetów i pisarzy jak Przyboś, Grochowiak, Różewicz, Bursa czy Bryll.

Gówniane pytanie (patrz tytuł) opublikowane dzisiaj w 2012 r. - to - czymś chyba jednak umotywowana? - klasyka tego kierunku

Wizja świata jako jednego wielkiego śmietnika, szamba i (pardon!) gówna jest dalekim ponurym pogłosem biblijnego "z prochu powstałeś - i w proch się obrócisz" /Rdz 3, 19/.

Że to temat głęboko człowieka dotykający, świadczą o tym statystyki częstotliwości użycia tego terminu jako przekleństwa - shit!/merde!/guano!/scheise!/dier`mo! itd., itd. (czy jak to się tam u nich pisze) - we wszystkich językach świata.

Literatura jako jeden z wielu rodzajów sztuki NIE MOŻE BYĆ ŚWIĘTOSZKOWATA. Jeśli ma spełniać swą rolę kulturotwórczą, musi być zwierciadłem tego, co JEST, i co gołym okiem wszędzie widać