Bajka

W prastarej puszczy, w ostępach leśnych,

Tam, gdzie dobranoc powiada czart,

Zjawił się nagle zwierz przeokrutny,

Krwawszy niż hiena, szybszy niż wiatr.

Zwierzak ten straszne siał spustoszenie,

Gryzł wszystkich wokół, szarpał i pluł,

Znikało przed nim wszelkie stworzenie,

Bał się go lampart, lew oraz muł.

Drżały też przed nim inne zwierzaki,

Wilki, szakale i wściekłe psy,

Strachu zaznały też wilkołaki,

Co nawiedzały wciąż jego sny.

Lecz tylko lisy się go nie bały,

Hymny pisały na jego cześć,

Pieśni spiewały dla jego chwały,

Żarło znosiły, by miał co jeść.

Morał w tej bajce jest bardzo prosty:

Zawsze, gdy spokój zapragniesz mieć,

Musisz zapomnieć o swej godności,

A czasem nawet zamienić płeć.