Liryka mozaiki/witrażu

czyli poszatkowanej kapusty z grochem i z kapustą, kiedy rzeczywistość prezentowana jest z różnych punktów widzenia

1. z punktu widzenia nas - chłopaków do wzięcia spod sklepu czyli wiecznych nieobecnych marynarzy, tych co to w każdym porcie inna żona, nas, którzy potrafimy marzyć, narzekając;

2. z mojego punktu widzenia

kochanie /poza odlecianą nieobecnością/ niewiele mogę ci dać
w miejscu stoję słupek na wsi
lub w innym mieście

3. z punktu widzenia "ty i ja" chili my, którzy

czuwanie mamy przez całą noc

4. z punktu widzenia "onej"

wie najlepiej co jest dobre a co złe
nie zniosłaby obcych wąsów
śledzi każdy mój krok

5. i jest w tym ludzkim sfrustrowanym ścisku/kotłowisku jeszcze ktoś

- najważniejszy - kozioł ofiarny:

wszystkich tych takich czy owakich pretensji winna

matka

czego nauczyłaś mamo

(patrz tekst)

Jak u Nikifora Krynickiego naiwność poetyckiego tego pejzażu powala na łopatki.

Wąsaty stary dziad po przejściach za całe to swoje dorosłe pomigane życie m u s i kogoś obwinić!

Tacy właśnie są ci chłopacy do wzięcia spod sklepu

My chłopacy
Łysy
Muniek
Bonifacy
Albośmy to
Jacy tacy
To mamuni wina
Że łakniemy wina

Biorę życie na zeszyt

(vide konkluzja)

G e n i a l n e

To, co u Nikifora było konsekwencją wrodzonego upośledzenia i od powicia sieroctwa,

czego nauczyłaś mamo

u tych chłopaków do wzięcia bierze się z czystej /jak flaszka czystej/ kalkulacji, wyrachowania i zimnej premedytacji, bo życie na koszt społeczeństwa nie wymaga żadnych starań,

no, i ta w gratisach - zamiast jednej żony - w każdym porcie inna

Napisałam

nie zniosłaby obcych DĄSÓW

(vide tekst)