jedna annapelka grę słowną podejmuje
i zarzuca poecie,że nagość kontempluje
nie dziw się kobieto i nie szukaj dziury
mężczyzna wzrokowcem jest przecież z natury

i podziwia czasem mlaśnie
na poezję i jej wzloty
o kobiecie już nie wspomnę
toż to jego są ochoty

;)

Bardzo wymowny limeryk.

To rzeczywiście bardzo dobry wierszyk humorystyczny, kojarzący się z limerykiem, chociaż nim do końca nie jest, bowiem w pierwszym wersie nie ma osoby (jest w domyśle) oraz miejscowości. Jeżeli Autorka pozwoli, to zaproponuję nieco odmienną, ale w pełni limerykową wersję (miejscowość przypadkowa):

Twórca z Koźla źle się czuje,
gdy rywalom pofolguje,
uznawany za poetę,
czci poezję jak kobietę
i jej nagość kontempluje.

fascynująca,
kolejna i kolejna Analiza...

kim Pani jest?
Imperatorem... ludzkiej Duszy!!!

muszę dodać.
znakomity Wiersz.
znakomita, czysta Poezja...

Wiersz z tych liryczno poetycznych owianych woalką tajemnicy jaką jest jednak każda kobieta,nawet ta nieubrana.

"Poeta i jego Poezja /kobieta/"

Wierszokleta
czci Poezję
jak tę frezję,
do kotleta
jej przygrywa,
kręcąc pirueta -
zaś kobieta
od samego rana
stoi w słup
wkopana,
po czym pada -
łup! - jak trup.

Para taka
niedobrana.