och ty mój rzepaku co tak żółcisz pola

jam płaczącą wierzbą gdyż nie będę twoja

ilość wszak przytłacza wszędzie szukam ciebie

tym samym kolorem zacałuniasz ziemię

tam na horyzoncie masz na łanach błękit

barwy dwie malujesz aleś bardziej piękny

~

szła dzieweczka miedzą zajączek napomknął

drzewo przygnębione chociaż świeci słonko

pomyślała przeto do domku pobiegła

w paluszki capnęła pomogę jest pewna

miłość wytęskniona ciemnym wydrążeniem

witki nadal wiszą lecz uschniętych wiele

chlusnęła z rozmachem w wierzbową niedolę

zamiast łez migocze rzepakowy olej