Co do jajek, które zamówiłem, miałem oczywiście wątpliwości. Zawsze je mam. Nawet jak się udaję do toalety publicznej, i widzę że się tam świeci jak po przejściu morskiej bryzy, zachowuję czujność.

- Proszę mi przynieść skorupki z tych jaj - Zażądałem.

- Pan sobie życzy oglądać te skorupki? Bo chyba nie będzie ich pan spożywał? Moglibysmy je ewentualnie zmielić, jeśli panu chodzi o doładowanie wapniem...

Zrozumiałem że nie mam do czynienia z dyletantem. Cofnąłem się w fotelu i przyjrzałem obywatelowi.

Wyglądał zupełnie zwyczajnie. Niemłody. Bystry, co poznałem po nie poobgryzanych paznokciach, i miał taką falę nad czołem. Elegant. Z kamizelki nie wystawały mu szmergle, guziki zapięte na ostatni guzik... - Tak, chciałbym oberzeć te skorupki - Odpowiedziałem.

- Nasze jajka są pierwsza klasa - Uśmiechnął się połowicznie. Widocznie coś tam w zanadrzu ukrywał. Lecz widocznie coś było miedzy nami takiego, co się czasami zdarza miedzy ludźmi, jakaś sympatia.

- Zapewne chce pan sprawdzić pieczątki. ale skorupki już poszły do kosza. A nawet widziałęm jak nasz pracownik opróżniał kosz do kontenera. Zawahał się. - Jeśli panu naprawdę zależy, zapraszam do naszych piwnic. Tam wysiaduje jaja nasza kura. Angielska - Odmachnął grzywką, poprawił ją, pełna celebracja. - Ona została sprowadzona tutaj aż z Windstoru. Akurat do jaj bym się nie przyczepiał - Z nutką goryczy to powiedział. Może by wolał, żebym mu uwierzył na słowo.

Wstałem. Poprosiłem o wskazanie drogi.

- Bardzo chętnie obejrzę waszą kurę. Nawet mi nie potrzebne pieczątki. Wystarczy jedno spojrzenie. Nie będę pana długo absorbował.

Puścił mnie przodem. Zauważyłem jeszcze jak dama otwiera drzwiczki samochodu i wysiada z auta. Odrobinę skonsternowana. Zapaliła papierosa i zamaszyście nim wywijając, poszła w tym samym kierunku, co my.