~~ 

Niedaleko domu, na bezpiecznej łące, 

z daleko od rzeki i lasu, 

bawiły się właśnie rozbrykane dzieci 

- więc było tam wiele hałasu. 

. 

Łąka, jak to łąka - porosła trawami, 

gdzieniegdzie też krzewy i drzewa, 

oganiać się trzeba tu przed owadami, 

lecz często też ptak pięknie śpiewa. 

. 

Bawiąca się parka, to Jaś i Anetka 

- rodzeństwo już z pierwszych klas szkoły. 

Wakacje się właśnie rozpoczęły dla nich, 

więc humor zupełnie wesoły. 

. 

Zmęczeni już nieco, usiedli pod drzewem, 

gdzie cień był znacząco szeroki, 

Anetka spostrzegła właśnie za tym cieniem 

zwierzaczka z zamglonym już wzrokiem. 

. 

Podeszli do niego - sarenka to była, 

maleńka, ze łzami spod powiek. 

Szybko zrozumieli, że w takim przypadku 

potrzebny dorosły tu człowiek. 

. 

Anetka w te pędy pobiegła do domu, 

by wołać na pomoc ich mamę. 

Jaś został na miejscu, pilnując sarenki 

- nie chcieli zostawić jej samej. 

. 

Dziewczynka wraz z mamą przybiegły niebawem, 

pomocy tu jakiejś udzielić. 

Sarenka już ledwo podnosiła głowę, 

prosząco, by pomóc jej chcieli. 

. 

Szczęśliwym tu trafem, tato owych dzieci 

lekarzem od zwierząt był właśnie. 

Telefon do niego - wracaj jak najprędzej 

- błagali - bo w oczach nam gaśnie. 

. 

Tato gdzieś w terenie akurat przebywał, 

obiecał swój powrót niebawem. 

Mama tą bidulkę wzięła więc na ręce 

- nie był to czas na zabawę. 

. 

Wrócili do domu już razem z sarenką, 

złożyli na miękkiej kołderce, 

nim tato przyjechał, by coś tu zaradzić, 

myśleli, że pęknie im serce. 

. 

Oględziny sarenki przebiegły dość sprawnie 

- diagnoza zbyt groźną nie była. 

Oprócz nogi złamanej, no i wygłodzenia 

nic więcej. Na pewno więc będzie żyła .. 

cdn .. 

~~