stresem skrępowany 

wyrywane włosy 

oczy w oknie głębokie 

las zbliża się do bloku 

boję się mamo daj spokój 

przytul bądź przy mnie 

żono przy tobie jak zabawienie 

choć nie wiem o czym mówię 

daj odpowiedź powiedz że dobrze 

że inni maja gorzej co może być gorsze 

walczę ze sobą ta walka musi się skończyć 

nie pytaj co dalej to ostatni szaniec 

jeszcze zatańczysz na nie jednym weselu 

ludzie się rodzą ludzie odchodzą 

depresja nie wspominaj nie myśl o niej 

to było znikło jak meteor nic nie bywa stale