W porządku. Jest jakaś myśl, jest i początek i koniec, odniesienie się do ważnych wartości jakie powinni ludzie posiadać. Należy natomiast popracować nad zapisem. Proponuję pokazać wiersz i poddać go wspólnej dyskusji ze znajomą nauczycielką polonistką.

Po ilości wierszy zamieszczonych przez ciebie do tej pory, domyślam się, że lubisz pisać i szybko się nie zrazisz niższymi ocenami. Ale wszystko jest dla twojego dobra. Każdy kiedyś zaczyna. Życzę ci wytrwałości w dążeniu do doskonałości :) Jednak przede wszystkim czytaj poezję, podglądaj i ucz się.

Dziękuję za ocenę. Czy lubię pisać? Kocham, lecz wiem że w porównaniu do innych mam krótkie piórka. Ale powoli się uczę.

Statek widmo (patrz nagłówek wiersza) - to metafora losu nielicznych tych, co odlatują/odpływają w nieznane. Reszta - ludzkie bydło - pozostaje tam, gdzie była: na dnie beznadziei.

Kurs w przyszłość bez żadnego kompasu, steru i kapitana - a taka jest definicja statku widma - to kurs na rafy i mielizny prosto w otchłań.

Co lepsze: stado - czy samotna droga bez kierunkowskazów w siną dal?

Budzącym grozę, strasznym głosem
Witacie ziemię, co się zwie chaosem.

(patrz końcowe wersy - cytat z pamięci)

Tekst dla naszych

z 3. tysiąclecia po Chrystusie czasów

profetyczny

Jak tak z boku popatrzeć

na metr po metrze wykrwawianą od 2014 r. Ukrainę,

na to, co dzieje się w Strefie Gazy i w tamtym regionie

/a wcześniej na to, co działo się w Wietnamie, w Kambodży, w Afganistanie, w Jugosławii, w Iraku, na Falklandach etc., etc./

na to, jaką niepowetowaną straszliwą krzywdę wyrządzamy naszym dzieciom i wnukom oraz Matce Przyrodzie,

to chyba widać,

że wyraźnie jako ludzkość odpływamy

/bez steru, bez żagli, bez okrętu/

i całkiem bez pilota

odlatujemy w niebyt

na statku "Widmo"

Nie trzeba być wizj9nerem, żeby jako światly Europejczyk w 2012 r. dobrze widzieć, "dokąd zmierzamy" i "po co idziemy".