Od początku do końca dobrze napisane.
Zastanawiam się nad różnymi aspektami tej sytuacji z naszym papieżem. Bo może być więcej celów w tym i temat zastępczy bo ostatnie manipulacje przy aborcji niezbyt ludzi zaintrygowały.
Nie wierzę w dobre intencje obecnej władzy - uważam nawet że sprzyja światowemu łajdactwu.
Gdyby było inaczej to TV już od wielu lat pokazywałaby co innego.

W każdym razie jedno jest pewne - autorytety zazwyczaj podważają maluczcy, którzy nie wnoszą swoimi osobami niczego dobrego w historię.

Przyjrzyjmy się uważnie, c o jest kluczowym przesłaniem tego /z definicji okolicznościowego/ panegiryka? Dwuwers:

Wybaczysz im, jak wybaczyłeś
Zamachowcowi*) tamtą kulę?

---------------------------
Info dla niezorientowanych

*) zamachowiec - Mehmet Ali Ağca, turecki terrorysta, który 13. maja 1981 r. w Watykanie dwukrotnie /dwiema kulami/ postrzelił papieża Jana Pawła II. Jego zamach za kwotę 3 milionów marek sfinansował Abdulah Catli

Istotą wielkiego pontyfikatu naszego papieża był ekumenizm,

czyli

w mediach i na ulicy skrzętnie pomijane milczeniem uniwersalne /ponadczasowe/ hasło wzajemnego poszanowania = s o l i d a r n o ś c i

JEDNI Z DRUGIMI! NIGDY JEDNI PRZECIWKO DRUGIM!

Z zapartym tchem /i zakorkowanymi woskiem uszami/ wysłuchiwaliśmy tego, co przez bite 3 dekady nam łopatą kładł do głowy wielki Wielki nasz rodak...

i do dnia dzisiejszego nic z tego nie zrozumieliśmy.

Co oznaczają proste jak drut słowa:

J e d n i

z /jak zet!/

d r u g i m i

??

Wieczną polsko-polską naparzankę, której wszyscy trzeźwi ludzie mają po samą grdykę dość ?!

Doskonały

- i bardzo rzadki w malarstwie -

portret: portret t y ł e m /plecami/ do patrzących

Ta oto przed nami "próba" oraz ten "dialog na dwa krzesła"

(vide całość)

- to tylko pozornie próba i pozornie dwa krzesła.

To przecież wyraźnie już skończone dzieło

oraz

baaaaaaaardzo szerokie audytorium.

Pytanie do szan. Poetessy /i Malarki/:


Jak brzmią strofy, które zostały przez Panią "ocezurowane" i z tego wiersza "wycięte"?

(patrz tekst)

Papież JP II był gorącym orędownikiem wybaczania i pojednania. Dał temu bardzo czytelny wyraz także w pamiętnej na całym świecie transmitowanej na żywo rozmowie ze swoim - osadzonym wówczas w więzieniu - niedoszłym zabójcą. Jeżeli dialog na dwa czy więcej krzeseł wyklucza porozumienie, siłą rzeczy jest jednostronny i może być wyłącznie monologiem.