kiedy powrócisz wietrze zbłąkany

do skrzydeł zgubnych z dala od nieba

teraz powiewem nucisz plugawym

piosenkę w której słowo umiera

po cóż szybować nisko choć pięknie

kiedy to cienie tłumią wzbijanie

gdzie w mroczny kokon nuty zaklęte

po raz kolejny stuka poranek

wierzę że wrócisz zbłąkany wietrze

do skrzydeł zgubnych z dala od nieba

proszę niech powiew twój dziś uplecie

piosenkę którą można zaśpiewać