wierzył  jeszcze minutę temu

że w jej oczach dostrzegł  boską iskrę

czuł się jak  automatyczna skrzynia  biegu

w pojazdach mechanicznych

czekał z narastającym znużeniem

na uruchomienie silnika

jego   filozofia życia   była jak   bystre potoki górskie

dobrze wiedział że na  samym szczycie góry

woda  ma inną postać

spalał  się w sztuce  pseudo pisaniu  słowa ciekły przez lej czasu

wnikając w  nieokreśloną masę  pełzającą donikąd

kochał muzykę za  niewidzialną moc dźwięków   które   trzymały go  za rękę  w  trudnych chwilach    i wyprowadzały z ciemnej  piwnicy

malował zbuntowane anioły

przy nich  odbijał się od brzegów ostrych krawędzi  suchych pasteli

i

dalej płynął z nurtem kwaśnej rzeki  otulał się sam swoimi silnymi  ramionami mrucząc  czasami  jak kot oblizywał swe usta czując  jeszcze mleko matki

pewnego dnia  odkrył że jego  łzy są jak  indywidualna księga prawdy i ruszył przed siebie

jak ogier  czując jej pulsująca krew w swojej skroni

spłynął do źródła

# 8 /05/2023